Παγίδες για όλα τα «γούστα»

Αγαπητοί φίλοι, μπήκα στην διαδικασία να ψαχτώ επειγόντως για τρόπους αντιμετώπισης των εχθρών. Το πρόβλημά μου δεν ήταν εκτεθημένο σε ένα μέτωπο αλλά σε πολλά. Φέτος ήδη μία καλλιέργεια  αυτή των οπωροφώρων δεν την προλάβαμε και χτυπήθηκε από την μύγα της μεσογείου. Τα σκαμπανευάσματα του καιρού και οι απανοτές βροχές μας χάλασαν κάθε ράντισμα που έγινε. Στην παρούσα ΄φαση το αμπελάκι μας δείχνει σημάδια επίθεσης από σφήγκες ή ότι άλλο εντομοειδές κατασπαράζει τις ρόγες απ τα σταφύλλια και επίσης οι ελίτσες δείχνουν ότι και εκεί υπάρχει και πάλι ο δάκος και μάλιστα παρά τον ψεκασμό στις αρχές του Ιουλίου.
Για όλους τους παραπάνω λόγους μπήκα στην διαδικασία του googlαρίσματος για αυτοσχέδιες παγίδες εντόμων μιάς και από εμπειρίες φίλων και συναδέλφων είναι αρκετά αποτελεσματικές και εύκολες στην κατασκευή. Φυσικά, στο εμπόριο κυκλοφορούν και έτοιμες λύσεις που ουσιαστικά είναι το μπουκάλι που θα κόψουμε εμείς σε διάφορες πατέντες. Αυτό που διαφέρει ανά τύπο εντόμου και  για την προσέλκυσή του είναι το δόλωμα που τοποθετούμε στο δοχείο. Ας τα πάρουμε ένα ένα πιο αναλυτικά.

Για την παγίδα μας θα χρειαστούμε ένα μπουκάλι του νερού 1 1/2 λιτ. Προσεκτικά θα το κόψουμε στους 15 πόντους από το στόμιο.



Αμπέλι: Τα σταφυλλάκια μας σε αυτήν την φάση έχουν δύο εχθρούς. Πτηνά και έντομα. Τα πτηνά είναι απλό τα απωθούμε με σκιάχτρα και συναφή που με την ροή του αέρα αποκτούν και κάποιου είδους κίνηση. Τα έντομα είναι αυτά στα οποία θα επικεντρωθούμε. Η στιγμή που θα πάει η σφήγκα πάνω στο σταφύλλι μετέρχεται εκείνης που το σπουργίτι έχει ήδη τριπήσει την ρόγα. Άρα είναι πλήρως κατανοητό ότι η ρόγα τριπιέται από πτηνό και απότελειώνεται από το έντομο. Η γλυκαντική ουσία του καρπού είναι η αιτία που τα προσελκύει. Άρα ένας τρόπος και ο πιο απλός είναι να χρησιμοποιήσουμε πορτοκαλάδα σαν δόλωμα. Κάτι άλλο εξίσου αποτελεσματικό για τους εχθρούς του αμπελιού είναι στο δοχείο μας να ρίξουμε 2-3 κεφάλια από γαύρο ή σαρδέλες και να συμπληρώσουμε με νερό. Στην κληματαριά μου επέλεξα να κάνω ένα mix των δύο προαναφερθέντων και η παρατήρησή μου είναι ότι και οι δύο ήταν εξίσου αποτελεσματικές αλλά υπήρχε η διαφοροποιήση ανά παγίδα σε κλίμακα μεγέθους του εντόμου που είχε πιάσει. π.χ στις πορτοκαλάδες υπήρχαν μελισσες, μύγες (οι κλασσικές) άντε καμιά σφήγκα. Στα άλλα όμως με τα ψάρια είδα πιο βαριά πυροβολικά... Η καλύτερη εποχή για να τοποθετηθούν κατά την γνώμη μου είναι μετά τα μέσα Ιουνίου για προλυπτικούς λόγους, σίγουρα να είναι τοποθετημένα προς το τέλος του Ιουλίου. Επίσης επισυμαίνω ότι εβδομαδιαία ελέγχουμε την στάθμη του δολώματος και αναλόγως συμπληρώνουμε.

Ελιά - Δάκος: Ίσως η κυριότερη προσβολή που πλήτει τον καρπό της ελιάς μειώνοντας δραματικά την απόδοση και ποιότητα της παραγωγής. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης είναι τα απανωτά ραντίσματα από τα τέλη Ιουνίου έως και τον Σεπτέμβριο. Έχω συναντήσει αρκετούς παραγωγούς που παρ' όλο που ραντίζουν χρησιμοποιούν και τις παγίδες για καλύτερο έλεγχο της προσβολής όπως λένε. Έτσι και εγώ φέτος, λόγω των περσυνών με τις μεγάλες απώλειες και του όγκους χαμάδας, έβαλα  παγίδες παρά το γεγονός ότι ο πρώτος ψεκασμός είχε γίνει στην ώρα του, αλλά τα πρώτα χτυπήματα για φέτος από νωρίς έκαναν την εμφάνισή τους. Ο δολωματικός σταθμός ο ίδιος ( μπουκάλι κομμένο και το στόμιο τοποθετημένο ανάποδα) . Το δόλωμα είναι εξίσου απλό και εύκολο στην εύρεση. Από ένα γεωπονικό κατάστημα προμηθευόμαστε λίπασμα θειϊκής αμμωνίας. Από αυτό στο μπουκάλι αρραιώνουμε 4-5 κουταλάκια του γλυκού σε νερό και τοποθετούμε 1 παγίδα ανά δέντρο ελιάς ή αν είναι μεγαλύτερη η βρώσιμη ποικιλία περισσότερες. Επίσημα αυτός ο τρόπος ενδείκνειται για την παρακολούθηση του δάκου από τους γεωργούς και εν συνεχεία πραγματοποιείται ο ψεκασμός.  

Κρασοκαταστάσεις.

Το κρασί λοιπον… ένα από τα αρχαιότερα αλκοολούχα ποτά. 

  

Προιόν ζήμωσης του σταφυλιού (Vitis Vinifera) ή του χυμού του (γλάυκος ή μούστος) και μόνο. Υπάρχουν και “κρασιά” από άλλα φρούτα ή σπόρους (πρόσφατα είδα κρασί από ρόδι) αλλά και από μέλι (Υδρόμελι) αλλά κρασί λέγεται μόνο όταν έχει ως βάση το σταφύλι.

Τα κρασιά τα ταξινομούμε αρχικά βάση του χρώματος σε λευκό ροζέ και κόκκινο.

Εδώ υπάρχει ένας εκτενέστερος χρωματικός κατάλογος

Δεύτερο χαρακτηριστικό ταξινόμησης είναι η γλυκήτητα του. Έχουμε λοιπόν Ξηρό, ημίγλυκο και γλυκό οίνο.

Κλασσικά γλυκά ελληνικά είναι το Vinsanto της Σαντορίνης, τα Σαμιώτικα (αν και βγάζουν και πολύ καλα ξηρά) και η Μαυροδάφνη. 

Τα περισσότερα κρασιά σε κυκλοφορία είναι τα ξηρά. Δεν θα αναφέρω ονόματα. Από το χύμα κρασί μέχρι και τα πιο ακριβά κρασιά στον κόσμο η πλειοψηφία είναι ξηροί οίνοι.

Στα ημίγλυκα έχουμε τους Santo του Τσάνταλη και κάποια ασύρτικα (γηγενής ποικιλία της Σαντορίνης). Υπάρχουν κιάλλες μάρκες απλά αυτά μου έχουν μείνει στο μυαλό.

Υπάρχει και κατηγορία ημίξηρος που έχουνε ενδιάμεσα σάκχαρα μεταξύ του ξηρού και του ημίγλυκου. Δεν έχει τύχει να δοκιμάσω ποτέ.

Ξεχωριστές κατηγορίες είναι τα αφρώδη (Σαμπάνια) και η ρετσίνα, τα οποία έχουν ξεχωριστά χαρακτηριστικά (ανθρακικό τα αφρώδη και Γευση ρετσινιού η Ρετσίνα).

Επίσης διαχωρίζουμε τα κρασιά βάση της χρονολογίας εσοδείας. Αυτό που λέμε καλή ή κακή χρονιά ισχύει σε μεγάλο βαθμό στα κρασιά.

Υπάρχει και το κριτήριο του terroir, που αντιπροσωπεύει το μικροκλίμα και τα γεωλογικά χαρακτηριστικά της περιοχής παραγωγής των σταφυλιών. Τα χαρακτηριστικά αυτά επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό το τελικό προιόν, ανεξαρτήτως της ποικιλίας των σταφυλιών και του τρόπου καλλιέργειας της αμπέλου. Είναι η βάση του Γαλλικού συστήματος ονομασίας και προστασίας των κρασιών τους. Οι ΠΟΠ ονομασίες π.χ. είναι ξεχωριστά terroir τα οποία παράγουν συγκεκριμένα κρασιά. Η Σαμπάνια δεν είναι η ονομασία του ποτού. Είναι αφρώδης οίνος που παράγεται στην επαρχεία της Καμπανίας (Champagne) στην Γαλλία. 

Παρόμοιες περιπτώσεις είναι τα Chianti (Τοσκάνη), τα Βουργουνδίας (Burgundy, Γαλλία), τα Μπορντό (Bourdeaux, Γαλλία) και πολλά άλλα. Στην Ελλάδα έχουν αναγνωριστεί στην Σάμο και την Σαντορίνη αν δεν απατώμαι και έχει ξεκινήσει η συζήτηση για την Νεμέα.

Υπάρχουν πολλά άλλα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά (σώμα, επίγευση, άρωμα, διάρκεια κ.α.) τα οποία όμως λίγο πολύ καλύπτονται από τα προαναφερθέντα κριτήρια.  

Γενικά το κρασί επιδέχεται μεγάλης έρευνας στον θεωρητικό αλλά και δοκιμαστικό τομέα και γράφονται χιλιάδες σελίδες για αυτό κάθε χρόνο.

Ας το πάμε λοιπόν στο πιο πρακτικό μέρος.

Πως φτιάχνουμε σπιτικό κρασί. 

Αν έχετε δικά σας αμπέλια έχει καλώς έχουμε έτοιμη την πρώτη ύλη. Ειδάλως μπορούμε να αγοράσουμε από ιδιώτη σταφύλια ή μούστο. Αν πάρουμε μούστο γλιτώνουμε κάποια βήματα/χρόνο αλλά ο μούστος μπορεί να νωθευτεί (όχι συχνά αλλά συμβαίνει).

Θα χρειαστούμε,
Για τα σταφύλια:
 Σπαστήρα ή τσουβάλια και σκάφη (βάζεις τα σταφύλια στο τσουβάλι, το τσουβάλι στην σκάφη και πατάς. Ευκαιρία να πλήνουμε και τα πόδια μας).
Βαρέλια: ανοξείδωτα ή πλαστικά. Αφήστε τα ξύλινα για τους μάστορες και τους συνταξιούχους, απαιτούν ειδικές κινήσεις και γνώσεις και η καθαριότητά τους απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο. Αν διαλέξουμε με κάνουλα, πριν βάλουμε τα σταφύλια μέσα, βάζουμε στην εσωτερική πλευρά της κάνουλας σίτες ή/και θυμάρι μπόλικο για να μην μπουκώσει. Θα χρειαστούμε 2 τουλάχιστον (ένα για να μπουν τα σπασμένα σταφύλια και ένα για να ζημωθεί ο μούστος.)
Στίφτη:  Μηχάνημα για να στίψουμε τα σταφύλια. Δεν γνωρίζω κάποιο εναλλακτικό τρόπο. Απλά αγόρασέ το.
Λεκάνες: 2 τουλάχιστον για την μετάγγιση.
Κατσαρολάκι ή δοχείο με χερούλι: Για την μεταφορά και φόρτωση του στίφτη.
Αποστειρωτικό: Για την ασφάλειά μας.
Έναν καλό Χημικό: Στις περισσότερες πόλεις υπάρχει ένας επαγγελματίας. Θα μας κάνει τις αναλύσεις μας και θα μας συμβουλέψει για τυχόν επεμβάσεις. 

Για τον μούστο:
Βαρέλια: ανοξείδωτα ή πλαστικά. Αφήστε τα ξύλινα για τους μάστορες και τους συνταξιούχους, απαιτούν ειδικές κινήσεις και γνώσεις και η καθαριότητά τους απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο. Αν διαλέξουμε με κάνουλα, πριν βάλουμε τα σταφύλια μέσα, βάζουμε στην εσωτερική πλευρά της κάνουλας σίτες ή/και θυμάρι μπόλικο για να μην μπουκώσει. Θα χρειαστούμε 2 τουλάχιστον (ένα για να μπεί ο μούστος και ένα για να μεταγγίσουμε κατά την απολάσπωση/ωριμάσουμε/αποθηκεύσουμε.)
Λεκάνες ή Μακρύ λάστιχο: Για την μετάγγιση.
Ξύλινη Βέργα ή Πλάστη: Για το καθημερινό ανακάτεμα.
Αποστειρωτικό: Για την ασφάλειά μας.
Παραφινέλαιο: Για να καλύψουμε το κρασί. Με ένα 4λιτρο καλύπτουμε περίπου 300κιλά κρασί.
Έναν καλό Χημικό: Στις περισσότερες πόλεις υπάρχει ένας επαγγελματίας. Θα μας κάνει τις αναλύσεις μας και θα μας συμβουλέψει για τυχόν επεμβάσεις.

Καταρχάς σπάμε τα σταφύλια. Αυτό γίνεται με την βοήθεια ενός σπαστήρα (ειδικό μηχάνημα) ή με την κλασσική μέθοδο του πατήματος. Σε αυτό το στάδιο αφαιρούμε και τα κλωνάρια των τσαμπιών από το μείγμα μας καθώς και άσχημη γεύση θα βγάλει στο κρασί αλλά και έχει αρνητικές επιπτώσεις για την υγεία του καταναλωτή. Αν θέλουμε να βγάλουμε ροζέ ή κόκκινο κρασί τα σπασμένα σταφύλια μαζί με τον χυμό (μούστο) θα παραμείνουν σε βαρέλια για ένα διάστημα (από μερικές ώρες μέχρι και τρεις μέρες) ώστε να απελευθερωθούν οι χρωστικές ουσίες στο χυμό. Ειδάλως περνάμε στο επόμενο στάδιο αμέσως.

Σπασμένη Μαλαγουζιά

Σπασμένα μεικτά σταφύλια

Μείγμα χρωματισμού.

Επόμενο βήμα είναι να στίψουμε τα σταφύλια μας. Εδώ χρειαζόμαστε έναν στίφτη. Το μηχάνημα είναι πολύ απλό. Σε έναν δίσκο αποστράγγισης έχουμε έναν κοχλία (βίδα) και ένα αποσπώμενο περίβλημα από ξύλο με κενά περίπου μισού εκατοστού. Ο χώρος γεμίζεται με το μείγμα σταφυλιών και μετά καλύπτεται με ξύλινα έμβολα και έναν γρύλο. Χρησιμοποιώντας τον γρύλο, σπρώχνουμε τα έμβολα, πιέζοντας το μείγμα και αφαιρείται ο μούστος σχεδόν καθαρό από κομμάτια σταφυλιού.

Εδώ με μια κατσαρολίτσα μεταφέρουμε το μείγμα στον στίφτη.

Γεμίζουμε, Πιέζοντας καλά.

Πρώτα μπαίνουν τα μισοφέγγαρα για ομοιόμορφη εφαρμογή της πίεσης

Τάκοι πρώτο επίπεδο, προσοχή στις αποστάσεις από τα τοιχώματα.

Δεύτερο επίπεδο, και συνεχίζουμε ανάλογα με το μέγεθος του εργαλείου.

Ο μούστος συλλέγεται σε σκεύη.

Μούστος Μαλαγουζιάς, επάνω ο μουστος για το ροζέ.

 Ο μούστος συλλέγεται σε βαρέλια (ανοξείδωτα ή πλαστικά food grade) και προσθέτουμε αποστειρωτικό (ώστε να σκοτώσουμε ανεπιθύμητα βακτήρια και μύκητες) και αφήνεται να βράσει (να αρχίσουν την διεργασια ζήμωσης των σακχάρων σε αλκοόλη, ανακατεύοντας καθημερινά. Αποθηκεύουμε σε σκιερό, δροσερό μέρος. Τώρα θα προσθέσουμε και την μαγιά κρασιού αν έχουμε αδύναμο μούστο (10 βαθμών ή λιγότερο) και σε συνεννόηση με τον χημικό μας μπορεί να προσθέσουμε ζάχαρη (για να ανεβάσουμε αλκοολικούς βαθμούς) ή νερό (σε περίπτωση υψηλών αλκοολικών βαθμών) κατεπιλογήν πάντα. 

Φιλτράρισμα των αιωρούμενων.

Τελικό αποτέλεσμα Μαλαγουζιάς.

 Τα υπολείματα μπορούν να κομποστοποιηθούν και να επιστραφούν στα αμπέλια μας ή αν έχουμε τις άδειες ή απευθυνθούμε σε επαγγελματίες με τις απαραίτητες άδειες και πληρώσουμε και τους φόρους και τα τέλη για την παραγωγή οινοπνεύματος να τα αποθηκεύσουμε σε βαρέλια με αποστειρωτικό όπου θα μείνουν να σαπίσουν για κανά δίμηνο και μετά θα αποσταχθούν δίνοντάς μας ένα άλλο αλκοολούχο του αμπελιού, το τσίπουρο.

Τα υπολείματα του ροζέ.

Σε 14 με 25 μέρες κατα μέσο όρο ο μούστος έχει ολοκληρώσει την ζήμωσή του. Ένα στρώμα λάσπης έχει μαζευτεί στον πάτο του βαρελιού μας (νεκρές ζήμες και κομμάτια σταφυλιού. Ήρθε λοιπόν η ώρα να μεταφέρουμε το κρασάκι μας σε ένα καινούργιο βαρελάκι, αφήνοντας την λάσπη και ελάχιστο κρασί στο προηγούμενο βαρέλι (στάδιο απολάσπωσης). Αυτό επιτυγχάνεται ή με κάνουλες κοντά στον πάτο των βαρελιών (αν αγοράστηκε ή κατασκευάστηκε έτσι) ή παίρνοντας σιγά σιγά το κρασί από πάνω προς τα κάτω χωρίς να δημιουργούμε αναταράξεις ώστε να μην ενοχλήσουμε την λάσπη. Στο τέλος πετάμε την λάσπη. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μικροφίλτρα σε αυτό το σημείο για καλύτερα αποτελέσματα. Εγώ φέτος στο ροζέ θα βάλω και κονιάκ σε αυτό το στάδιο δοκιμαστικά.

Το κρασί στο νέο βαρέλι θα καλυφθεί με παραφινέλαιο για να εμποδίσουμε την οξείδωση. Τώρα απλά περιμένουμε. Σε κανά μήνα με δύο θα έχουν φύγει και οι τελευταίες δυσάρεστες οσμές και θα έχει βγάλει αρκετά από τα χαρακτηριστικά του. Εμφιαλώνουμε ή μεταφέρουμε σε ασκούς για διανομή ή το κρατάμε στο βαρέλι και καταναλώνουμε υπεύθυνα.

Τα λευκά και τα ροζέ ξυνίζουν εύκολα σε σχέση με τα κόκκινα αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις. 

Κάτι τελευταίο. Το κρασί δεν είναι δύσκολο. Μην πτοείστε. Την πρώτη χρονιά μπορεί να βγεί κακό, μπορεί και όχι. Θα είναι όμως το κρασί σας. Και το κρασί που έφτιαξες εσύ πάντα είναι πιο νόστιμο. Για όσους έχουν κλίματα, έστω και 3-4 ρίζες, θεωρώ πως επιβάλεται. Εμείς το αντιμετωπίζουμε και ως μια ευκαιρία να μαζευτεί και η οικογένεια για ένα βράδυ πίνοντας από το περσινό κρασί όσο φτιάχνουμε το φετινό.

Στην υγειά σας λοιπόν και καλά κρασά!

Σταφυλοκατάσταση

Νέα Επιστάτης

Hail Xenu και καλώς σας βρήκα.

Μπήκε ο Οκτώβριος, τα κουνούπια επέστρεψαν με μεγάλη όρεξη και εμείς ετοιμάζουμε τις τάπες που θα πετάμε στα βαρέλια για να περνάει η ώρα.

Μιας και είναι η κρασοπερίοδος ξεκίνησε, ας πούμε για τα σταφύλια. 

Η χρονια ήταν περίεργη, από άποψη καιρικών συνθηκών, με τον Μάιο ειδικότερα να είναι από τους πιο κρύους και υγρούς των τελευταίων χρόνων. Αυτό προκάλεσε προβλήματα σε πολλές καλλιέργειες στην περιοχή αλλά όχι για τα κλίματα μου.

Τα Ραλί.

Αντιθέτως, η βλάστηση φέτος ήταν καταπληκτική. Από τον Μάρτιο κιόλας είχαμε μια πολύ ορεξάτη βλάστηση και τα κλίματα διετίας (έχω περίπου 40 που φυτεύτηκαν ξανά αρχές Μαρτίου) άρχισαν να δένουν καρπό στις αρχές Απριλίου. Σε κάθε φυτό υπήρχαν τουλάχιστον 6 τσαμπάκια.

Μιας και η χρονιά δεν ήταν παραγωγική αλλά ανάπτυξης δεν αφήσαμε πάνω από 2 τσαμπιά σε κάθε φυτό ώστε όλη η προσοχή να δωθεί στην δημιουργία δυνατού κορμού και  παρακλάδων. 

Βουκολικές Καταστάσεις

Επίσης, αν και δεν θα έπρεπε, ο περίεργος καιρός απέτρεψε τις περισσότερες ασθένειες με τις μόνες επεμβάσεις απο εμάς να είναι μια χαλκούχα και μια για μελίγκρα μέχρι τον Ιούνιο. 

Το μόνο μείον απο τον καιρό ήταν οι κλασικοί άνεμοι που πλήττουν την περιοχή τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου που ρίξανε καποια σύρματα στήριξης και κάτι κλαδιά απο ευκάλυπτους μέσα στο χωράφι, και σχεδόν ξυλώσανε τα κλίματα απο τις κλιματαριες στο σπίτι μου, αλλά και πάλι θα μπορούσαν να ήταν πολύ χειρότερα.


Από λιπάσματα ξεκινήσαμε με 50 γρ/φυτό 11-15-15 στα μέσα Φεβρουάριου, αρχές Απριλίου δόθηκαν αλλα 60 γρ/φυτό 20-20-20+ιχνοστοιχεία (μαγνήσιο, χαλκός, θείο, βόριο και καποια αλλα που δεν τα θυμάμαι) βιολογικής καλλιέργειας με επαναλήψης κάθε 20 μέρες μέχρι τα τέλη Μαΐου. Απο αρχές Ιουνίου (μόλις γυάλισε η ρώγα δλδ) μέχρι και την συγκομιδή τους στις 20 Ιουλίου, ακολουθήσαμε τροφοδοσία μέσω διαφυλλικού λιπάσματος, τρεις ψεκασμούς συνολικά. 

Η ρόγα πάνω δεξιά έχει χτυπηθεί από κοράκι

Η συγκομιδή είχε προγραμματιστεί για τις 25 Ιουλίου και περιμέναμε τουλάχιστον 100 κιλά καθώς κάθε τσαμπί είχε βάρος πάνω απο ενάμιση κιλό στα μέσα Ιουνίου. Πραγματικά εντυπωσιακά σταφύλια.

Βέβαια υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο. Στην περίπτωση μας τα κοράκια. Στην αρχή λειπανε κάποιες ρώγες απο τα χαμηλά τσαμπιά, που μας έκανε να κατηγορησουμε τα σκυλιά μας και τα οποία ποντίκια της περιοχής. Μετά απο 2 ημέρες αντιληφθήκαμε πως οι πραγματικοί εχθροί ήταν τα κοράκια. 

Ενα σμηνος απο 50-80 κοράκια σηκώθηκε μέσα απο τα κλίματα μόλις μας αντιλήφθηκαν. Καθάριζαν το τσαμπί απο πάνω μέχρι κάτω μην αφήνοντας ούτε καν φλούδες. Μαζέψαμε αρων αρων όσα προλάβαμε, με τελική συγκομιδή κάτω απο τα 50 κιλά. 

Η απογοήτευση μεγάλη γιατί ακόμα και απο αυτα που σώσαμε ελάχιστα κομμάτια ήταν εμπορευσιμα, απείραχτα δλδ. Και θέλανε τουλάχιστον μια εβδομάδα ακόμα για να μαζευτούν.

Πάνω αριστερά είναι ένα πρώιμο τσαμπί Μαλαγουζιάς

Απο τις δοκιμαστικές ποικιλίες (crimson, autumn royal, κλπ) δεν πρόλαβα να δοκιμάσω ούτε μια ρώγα, εκτός απο δυο ρώγες Marroo που μου θύμισαν δαμάσκηνο.

Βέβαια σε σχέση με τα εισαγόμενα Ραλί που δοκίμασα απο διάφορα σούπερ μάρκετ τα δικά μου ήταν κλάσεις ανώτερα. Πιο γλυκά, με φλούδα τραγανή και όχι χοντρή που κολλάει στα δόντια και πιο ελκυστικά στο μάτι. Τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτα. Του χρονου θα ξέρω και θα πάρω τα μέτρα μου.

Βέβαια δώσανε πολλά καμπανάρια (μικρά δευτερεύοντα τσαμπιά) τα οποία εκτελέστηκαν για να μην χάσουν δυνάμεις σε άχρηστα (για εμένα) σταφύλια τα κλίματα. Είπαμε του χρονου πάμε για παραγωγή και η λέξη κλειδί ειναι η απόδοση. Ειδωμεν.

Η Μαλαγουζιά.

Εδώ τα πράγματα ήταν πιο περίεργα. Ορεξάτη και η Μαλαγουζιά, αλλά η μελίγκρα, το ωίδιο και το ακάρι της σκουριάς την ταλαιπώρησαν αφάνταστα. Σε μερικά ακόμα και τωρα, το ακάρι δεν λέει να υποχωρήσει. 

Έφαγε τα ίδια με το Ραλί απο λίπανση, με επιπρόσθετα ψεκασματα για τις προαναφερόμενες ασθένειες.

Σχεδόν 2 κιλά και δεν έχει ωριμάσει ακόμα.

Τέλη Αυγούστου έκανα το τρύγο. Μαζέψαμε κοντά στα 55 κιλά σταφύλια. Και εδώ ειναι το αστείο. Απορώ γιατί δεν το χρησιμοποιούμε περισσότερο το συγκεκριμένο σταφυλι. Πήραμε 30 κιλά μούστο. Λες και δεν είχε καθόλου σάρκα! Τόσο ζουμί δεν εχω ξαναδεί σταφύλι να βγάζει. Υπολογίζω πάνω απο 60% απόδοση σε κρασι. Βέβαια τα τσαμπουρα μετά δεν θα δίνανε και πολύ τσίπουρο, αλλά σαν κρασοστάφυλο με κέρδισε. 

Η ανάλυση απο χημικό έδειξε 13,7 βαθμούς πριν τελειώσει ο βρασμός, με ανώτερο όριο τους 14,2! Τα αιωρούμενα ειναι λίγο αυξημένα αλλά δεν με απασχολεί καθόλου, έτσι κι αλλιώς θα φάει φιλτράρισα πριν μπει στο βαρέλι.

Πολύ μούστος ρε παιδί μου!

Συγκριτικά τα κλίματα στο σπιτι μου δώσανε 110 κιλα μούστο, με 11,8 βαθμούς. Μάλλον το κόκκινο φέτος θα φάει κονιάκ...

Αυτά λοιπόν με τα κλίματα μου για φέτος. 

Παιδιά είχα στα σκαριά και μια υδροπονική κατασκευή σε θερμοκήπιο, μα τον Xenu και τον Thor, αλλά μπήκε στην μέση ο θεός ενφια και μου έκοψε την όρεξη. Οπότε υπόσχομαι σύντομα κάτι πιο απλό και εύκολο σε σύντομο ελπίζω άρθρο.

Καλό φθινόπωρο σε όλους και μην ακούσω καμμια μαλατσία περί χειμώνα. Έχουμε ακόμα πολύ καιρό για να χειμωνιάσει. Αν χειμωνισει απο στέρεα Ελλάδα και κάτω.

Ναύπακτος Speakin λέμε

Καλό καλοκαίρι παίδες, καλώς σας βρήκα. Ειχαμε καιρό να τα πούμε και έχουν γίνει πολλά από τότε. 

Ας αρχίσουμε λοιπόν.

Staring at the sun...

Καταρχάς ναυάγιο το σχεδίο με τον σταύλο και το πρόγραμμα Νέος Αγρότης. Το πρόγραμμα έχει τρομερές απαιτήσεις για ελάχιστα ανταλλάγματα. Δεν θα το αναλύσω πολύ, απλά δεν με συνέφερε να μπλέξω σε μια τέτοια περιπέτεια, οπότε ευχαριστώ δεν θα πάρω. Πάμε για το plan B λοιπόν.

Πλαν Μπι

Τι σημαίνει, θα μου πεις, plan b; Κάτσε μανίτσα να σου πω.

• Στον χώρο του σταύλου θα μπουν 4 ποικιλίες επιτραπέζιου σταφυλιού (prime, crimson, marroo & autumn royal οι επικρατέστερες) γύρω στα 40 με 50 κλίματα το καθένα για προώθηση στην τοπική αγορά. Είναι μια σχετικά χαμηλού κόστους επένδυση με πολύ καλές προοπτική.
• Τα μελίσσια. Τα πήρα τα μελισσάκια τελικά, από Σπάρτη μεριά, και αποδεικνύεται μια πολύ καλή δραστηριοτητα, προσοδοφόρα ακόμα και σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Θα τα πούμε εκτενέστερα αργότερα.
• Ο Αγάς. Πήρα νέο χωράφι! 7,9 στρέμματα, δίπλα στο χωριό (μην τραβιόμαστε κιόλας), που φυτεύθηκε με μανταρίνια Νοβα. 
• Ψαχνω για δουλειά. Πρωτότυπο δεν λέω.

(διευκρινιση: Από εδώ και πέρα το χωράφι με τα αμπέλια λέγεται Άμμος και το νέο Αγάς. Έτσι για να μην κουράζομαι το αγόρι)

Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για τις κοπελιές μου, τις μελισσούλες μου. Επ ευκαιρία, μια συγνώμη σε όλους τους φίλους που τους πιπιλάω τα αυτιά με τις κοπέλες από τότε που τις πήρα. Σόρρυ παίδες!Επίσης, όταν ο Islander σήκωσε το προηγούμενο κείμενο τα κορίτσια είχαν ήδη έρθει, είναι μπίζι και μου τα καθυστερεί αλλά τον συγχωρώ.

Γρήγορα, γρήγορα κάποιες πληροφορίες για την μέλισσα. 

Η apis mellifera (Μελιτοφόρος Μέλισσα) λοιπόν είναι ένα έντομο που ζεί σε σμήνη. Στην Ευρώπη έχουμε 10 υποείδη (π.χ. Ιταλική, Κεκρώπια, Μακεδονική) από τα 28 που έχουν καταγραφεί. Η μέλισσα δολοφόνος (africanized bee) είναι υβρίδιο Ευρωπαικών με Αφρικανικές. 

Το κάθε σμήνος αποτελείται από μια (και μόνο) βασίλισσα που γονιμοποιειται στην αρχή της ζωής της και αμέσως μετά αρχίζει να γεννάει αυγά μέχρι να πεθάνει (έως τα 5 χρόνια) και ηγείται του σμήνους.

Tις εργάτριες που αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού και από τις πρώτες στιγμές της ζωής τους εργάζονται συνεχώς με διαφορετικά καθήκοντα καθώς μεγαλώνει ηλικιακά, από τάισμα του γόνου και γενική καθαριότητα μέχρι συλλογή τροφής και υλικών κατασκευής, ρύθμιση της θερμοκρασίας της κυψέλης (πανω κάτω 35 βαθμούς κελσίου) και φυσικά άμυνα και 

Tους κηφήνες, την αρσενική μειοψηφία του σμήνους που έχουν σαν βασικό σκοπό την γονιμοποίηση της βασίλισσας ( ναι παιδιά, μια φορά και αν κάνουν το καθήκον τους οι καημένοι. Τα γεννητικά τους όργανα αντικαθιστούν το κεντρί με αποτέλεσμα να αποκολλάτε με την ολοκλήρωση μαζί με λίγο έντερο.) αλλά προσφέρουν και κάποιες οικιακές εργασίες. Δυστυχώς, πριν χειμωνιάσει, οι εργάτριες τους πετάνε έξω από την κυψέλη να πεθάνουν.

                   Τα προιόντα 

• Μέλι. Πρόκειται για νέκταρ λουλουδιών ή/και μελίτωμα, εκκρίσεις από δέντρα όπως η λεύκα ή από έντομα όπως τα κόπρανα της μελίγκρας, το οποίο αποθηκεύτε στα κελιά και αφού οι εργάτριες προσθέσουν κάποιες ζύμες και μύκητες (διαφορετικές αναλογίες και είδη ανά σμήνος), με τα φτερά τους προωθούν την εξάτμιση του νερού μέχρι να πάρει την γνωστή υφή και ρευστότητα οπότε και, αφού γεμίσει το εκάστοτε κελί,  το σφραγίζουν με μια λεπτή μεμβράνη κεριού για μελλοντική χρήση. Δεν νομίζω να χρειάζεται να αναφέρω χρήσεις του μελιού. Ο μόνος τρόπος να βρείς αν είναι σίγουρα νοθευμένο το μέλι είναι η χημική ανάλυση. Το μέλι κρυσταλώνει και λόγω ηλικίας αλλά και λόγω θερμοκρασίας.
• Γύρη. Ο δεύτερος τύπος τροφής της μέλισσας με το μέλι/νέκταρ. Συνήθως πιάνεται στις τρίχες στα πόδια των συλλεκτριών εργατριών αλλά μπορεί να τις δεις να είναι και καλυμένες. Αντιαλλεργιογόνο θεωρείται (υπο προυποθέσεις) αλλά έχει και άλλες χρήσεις διατροφικές και ιατρικές.
• Κερί. Δομικό υλικό της μέλισσας που το παράγει από αδένες στο πίσω μέρος του σώματός της. Υπέροχο υλικό, με απίστευτη μυρωδιά, εκτός από τα κεριά χρησιμοποιείται και σε κρέμες και καλλυντικά.
• Προπόλη. Είναι ρητινόδεις ουσίες που μαζεύουν από τους φλοιούς φυτών μαζί με μίγμα κεριού, γύρης και κάποιων άλλων υλικών (δεν τα θυμάμαι, google it) . Την χρησιμοποιούν σαν μονωτικό αλλά και σαν απολυμαντικό στην κυψέλη. Στον άνθρωπο χρησιμεύει σαν φυσικό maalox (για στομαχικές ενοχλήσεις όχι τα δακρυγόνα!) αλλά έχει και άλλες ιδιότητες (αντι ιικες, αντισταμινικές και άλλα είπαμε google it). Εγω απλά την μασάω.
• Βασιλικός Πολτός. Το super food. Γνωστό πρόσθετο διατροφής. Παράγεται από τις εργάτριες. Οι εργάτριες και οι κηφήνες τρώνε για τις πρώτες 2 ημέρες πολτό και μετά γύρη με μέλι. Η βασίλισσα μέχρι να γεννηθεί. Από αυτά τα βασιλοκελιά βγαίνει όλος ο πολτός που πωλείται. Σε αντίθεση με το μέλι, όσο φρεσκότερος τόσο καλύτερος και ναι, χαλάει. Για ασθενή, αθλητή και παιδιά σε ανάπτυξη είναι ότι καλύτερο.
• Δηλητήριο. Το δηλητήριο της μέλισσας χρησιμοποιείται στους ρευματικούς και πρόσφατα δοκιμάζεται και σε αυτοάνοσα. Δεν θέλω καν να ξέρω πως μαζεύεται.
• Παραφυάδες. Η παραφυάδα είναι ένα νέο σμήνος που δημιουργεί ο μελισσοκόμος, αφαιρώντας κάποια πλαίσια και πληθυσμό από μια υπάρχουσα κυψέλη σε μια καινούργια. Μπορείς να εισάγεις νέα βασίλισσα ή να το αφήσεις να εκκολάψει δικιά του. Οι αφεσμοί που έχασα εγώ φέτος θα μπορούσαν πανεύκολα να έχουν γίνει παραφυάδες αν τους είχα πιάσει. Δεν το συγκαταλέγουν στα προιόντα, αλλά είναι και αυτή μια εμπορική λύση η οποία θα καλύψει κάποια από τα πάγια έξοδα.

Τέλος η υπηρεσία που προσφέρει είναι η επικονίαση (Δηλαδή η γονιμοποίηση των φυτών μέσω της μεταφοράς γύρης από λουλούδι σε λουλούδι). Η μέλισσα είναι από τους βασικούς επικονιαστές στην φύση με τεράστιους αριθμούς (στην Ελλάδα υπάρχουν 1.300.000+ κυψέλες, είμαστε δηλαδή το 2ο κράτος στην Ε.Ε. μετά την Ισπανία αν δεν κάνω λάθος) οπότε αντιλαμβάνεστε το έργο που προσφέρουν. 

Η κυψέλη είναι το σπίτι του σμήνους, στην περίπτωσή μας τα ξύλινα κουτιά, έχει εξαερισμούς στο καπάκι, μπρος και πίσω, και ένα πορτάκι για να μπαινοβγαίνουν χαμηλά στην πρόσοψη. Μέσα έχει ράγες πάνω στις οποίες κάθονται τα πλαίσιά μας (στις Standard κυψέλες έχουμε 10 μεγάλα πλαίσια αλλά υπάρχουν διάφορες μορφές κυψέλης από τα πατροπαράδοτα κοφίνια μέχρι πλαστικές ή εσωτερικού χώρου). 

Το πλαίσιο είναι ένα τελάρο με σύρματα, περασμένα κατα μήκος (συνήθως) ή χιαστί (σπάνιο αλλά το έχω δει), πάνω στα οποία στερεώνεται ένα φύλλο κερί πάνω στο οποίο έχει σχεδιαστεί το πατρόν των εξαγωνικών κελιών πάνω στην οποία θα πάνε οι εργάτριές μας να χτίσουν με δικό τους κερί τα κελάκια τους. Στο εξωτερικό κυρίως (απότι μαθαίνω ο μαχιμος) βάζουν και τα πλάισια χωρίς πατρόν και σύρμα, επιτρέποντας στις μέλισσες να χτίσουν όπως θέλουν την κυρήθρα τους (το κερί μέσα σε ένα πλαίσιο).

Αυτό συμβαίνει συνήθως επειδή θέλουν να πάρουν μέλι με την κυρήθρα οπότε και βολεύει αλλά και επειδή δεν θέλουν να αγοράσουν μελιτοεξαγωγέα, το μηχάνημα που αφαιρεί το μέλι χωρίς να χρειαστεί να χαλάσεις την κυρήθρα, το οποίο έχει και μια άλφα αξία.

Τα κελιά αυτά οι μέλισσες τα χρησιμοποιούν για να αποθηκεύσουν μέλι και γύρη (φαί) και για να εκκολάψουν τα αυγά που εναποθέτει η βασίλισσα μαμά αλλά και σαν κατοικίες (στις επιφάνειες, δεν μπαίνουν μέσα).

Μπορούν να απομακρυνθούν από την κυψέλη μέχρι 5 χιλιόμετρα προς αναζήτηση τροφής (αλλά για να πάρεις μέλι πάνω από τα 2 χλμ δεν σε συμφέρει. απλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι.) και μόλις εντοπίσουν επιστρέφουν στην κυψέλη όπου το ανακοινώνουν στις υπόλοιπες με έναν χορό (δεν κάνω πλάκα) μέσω του οποίου δείχνει την ακριβή θέση αλλά και τον τύπο της τροφής καθώς και την ποσότητα. Bonus: το ανακοινώνει σε όσες χρειάζεται και όχι σε όλες. 

Τέλος πάντων στα δικά μου. 

(στην περιοχή που τις έχω υπάρχουν συνεχείς ανθοφορίες μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου. Πεύκο, Ελατο,Θυμαρι και Κάστανο δεν έχω μόνο με εναλλακτικές επιλογές όμως. Κοινώς δεν χρειάζεται να τις μετακινήσω εκτός και αν αποφασίσω να βγάλω κάποιο από τα προαναφερθέντα μέλια.) 

Πρώτες Μέρες

Αρχές Μαρτίου λοιπόν, μετά από μια έρευνα αγοράς, στις 2:10 το πρωί φτάσανε τα κορίτσια. Πέντε κυψέλες με 10 πλαίσια πληθυσμό (δηλαδή 30000 μέλισσες περίπου ή 3000 ανα πλαίσιο, χονδρικά πάντα) τοποθετήθηκαν σε ένα χώρο περίπου 50 τετραγωνικών που το είχα προετοιμάσει από πριν (περίφραξη μην πάνε τα σκυλιά και έχουμε άλλα, κούρεμα τα χόρτα, νεράκι κ.α.) και τις άφησα 2 μέρες να ηρεμήσουν.Η πρώτη επίσκεψη/έλεγχος ήταν απίστευτα αγχωτική αλλά και απολαυστική. Στολές, καπνιστήρι, ξέστρο, νεράκι και κρύος ιδρώτας να με λούζει πριν καν μπω μέσα. 

Ε, αυτό δεν είναι ιδρώτας

Η όλη διαδικασία του ελέγχου μιας κυψέλης έχει ως εξής: Αφαιρούμε ένα ένα τα πλαίσια, παρατηρώντας την πορεία του σμήνους αλλά και για τυχόν σημάδια ασθενειών ή παρασίτων αλλά και για τυχόν βασιλοκελιά, τα εξειδικευμένα κελιά για την εκκόλαψη της βασίλισσας (κράτα το αυτό θα χρειαστεί μετά). Η εικόνα που θέλουμε να δούμε είναι όμορφα χτισμένα πλαίσια με αποθέματα γύρης και μελιού αλλά και με μπόλικο γόνο “ανοιχτό” (από αυγό μέχρι και όμορφη παχουλή λάρβα) αλλά και “ψημένο” γόνο (δηλαδή κλεισμένα με κερί, κελιά με γόνο, που όταν είναι έτοιμα να βγουν τρώνε γύρω γύρω το καπάκι από μέσα και κάνουν “τζά!!” έτοιμες σε λεπτά να δουλέψουν.) με ορεξάτες και ηρεμες εργάτριες.

Σκεφτείτε τώρα σκηνικό. Έχεις καπνίσει είσοδο και αεραγωγούς και ανοίγεις το καπάκι με ένα ικανοποιητικό κρακ (η προπόλη που λέγαμε). Από μέσα ακούγεται ένα βουητό, από τα φτερά αρκετών χιλιάδων εργατριών. Το βουητό δεν το ακούς μόνο. Σε δυνατά μελίσσια ή αν τα εκνευρίσεις/ενοχλήσεις/ανησυχήσεις το βουητό το νιώθεις. Όχι σαν τα μπάσα σε συναυλία αλλά το νιώθεις. Έχει τύχει φίλοι να ανατριχιάζουνε και να φεύγουν επειδή δεν το άντεχαν. Αν το συνηθίσεις είναι μια όμορφη μουσική. 

Οι περισσότερες μέλισσες παραμένουν μέσα και αρχίζουν να κόβουν βόλτες μέσα στην κυψέλη ή να τρώνε αποθηκευμένο μέλι (στη μια περίπτωση γιατί ο καπνος καλύπτει τις μυρωδιές σήματα που χρησιμοποιούν στην άλλη γιατί θεωρούν πως πλησιάζει φωτιά και ετοιμάζονται να φύγουν, πέρνωντας το πολυτιμότερο αγαθό μαζί τους.) ενώ ένα μέρος αρχίζει να πετάει γύρω από την κυψέλη με αρκετές να περπατάνε πάνω σου ή σου επιτιθενται.

Ο πρώτος έλεγχος πήγε καλά με ένα τσίμπημα στο δάχτυλο. Που μολύνθηκε. Και μου γράψανε αντιβίωση, xozal και κορτιζόνη. Τα αντισταμινικά με είχανε μια βδομάδα από το κρεββατι στον καναπέ και πίσω . 

Απτόητος εγώ. Δεύτερος έλεγχος, κυρίες οι κυρίες. Και στον τρίτο έλεγχο έρχεται και με τσιμπάει ανάμεσα από πηγούνι και στόμα. Και φουσκώνει το μισό πρόσωπο! 

Γενικά δεν τα πήγα καλά με τα τσιμπήματα. Βέβαια αρχίζω και συνηθίζω. Πήρα και δηλητήριο σε χάπια να ανεβάσω αντιστάσεις. Προς το παρόν καλά πάει. Ξέφυγα βασικά, επιστρέφω.

Αρχές Απριλίου πήρα ορόφους (δηλαδή επεκτάσεις για την κυψέλη που μπαίνουν από πάνω, με νέα πλαίσια για να επεκταθούν τα κορίτσια.) και μετά από βάψιμο και απολύμανση τοποθετήθηκαν και ταίστηκαν με ενισχυτική τροφή να δυναμώσουν και να βοηθηθούν. Όλο το μήνα οι μέλισσες τρώγανε μπόλικο μελάκι παρά τον περίεργο καιρό που έκοψε την ανθοφορία μανταρινιών/πορτοκαλιών στις πρώτες 2 μέρες και είχαν ήδη αποθηκεύσει κάποιες μικροποσότητες από ρείκι ανοιξιάτικο. 

Τέλη Απριλίου μέσα σε 3 από τις 5 κυψέλες υπήρχαν από 2 έως 4 πλαίσια σφραγισμένο μέλι και περίμενα να τελειώσει η ανθοφορία που έτρεχε (τελευταίες μέρες ρείκι και καλάμι αν δεν απατώμαι) ώστε να τις αδειάσω να πάρω καθαρή Λυγαριά που είναι γεμάτη η περιοχή. 

Επόμενος έλεγχος ώστε να δω τι ποσότητες έχω να μαζέψω (το κάθε τελάρο δίνει από 400γρ έως 1 κιλό η πλευρά) και τρώω το πρώτο σοκ. Μειωμένοι πλυθησμοί, φαγωμένα μέλια πεσμένα μούτρα εγώ. Θα συνέλθουν λέω, περίεργος ο Απρίλης.

 Όλο τον Μάιο λόγω του απίστευτα βροχερού καιρού δεν κατάφερα να τις δω πάνω από τρεις φορές. Οι δυο αδύναμες συνέχιζαν να πέφτουν σε δύναμη, οι άλλες τρεις συντηρούντουσαν. Αρχές Ιουνίου έριξα τα μούτρα μου και απευθύνθηκα σε ένα συνάδελφο, τον Μάκη. Που παίζει να έχασε κιάλλα μαλλιά εξαιτίας μου. 

Βλέπετε ο θεούλης θεώρησα πως με τον όροφο δεν χρειάζεται να ελέγχω το ισόγειο.  Αποτέλεσμα. Μέσα σε δυο μήνες χάρισα σε κάποιον τυχερό στην περιοχή 7 υπέροχα σμήνη, μιας και αυτά έχουν την τάση, αν στριμώχνονται ή έχει πολύ φαί η περιοχή, να εκκολάπτουν νέα βασίλισσα και να φεύγει με ένα σεβαστό μέρος του πληθυσμού. Το νέο σμήνος λέγεται αφεσμός.

Με τα πολλά, αφού του έσπασα τα νεύρα του ανθρώπου, στρώσαμε. Τα κορίτσια, εκμεταλευόμενα και τις καταπληκτικές ανθοφορίες της Λυγαριάς (10 Αυγούστου και ακόμα δίνει) αλλά και τα τριφύλια, καλαμπόκια, Ευκάλυπτο και Λεύκα κάνανε μια απίστευτη έκρηξη ανάπτυξης και αρχίσανε να γεμίζουνε μέλι τα πλαίσια. 

5 Ιουλίου αφαίρεσα όλο τον όροφο από την δυνατότερη και επιθετικότερη κυψέλη μου την 4 (fun fact: Είμαι Παοκτζής. Ειρωνία γλυκιά σαν μέλι). Fun fact #2: Μελιτοεξαγωγέα πήρα στις 10 Ιουλίου. Βγάλαμε 13 κιλά από τα 10 πλαίσια.

Στις 25 Ιουλίου πήραμε όλα τα υπόλοιπα μέλια, γύρω στα 15 πλαίσια και βγάλαμε άλλα 14 κιλά. Σύνολο 27 κιλά συν περίπου “κερύθρα” από τον απολεπισμό (την αφαίρεση δηλαδή του κεριού που σφραγίζει τα γεμάτα κελιά) κερί με μέλι μαζί.

Τις άφησα 2 βδομάδες να πάρουν τα πάνω τους, να κάνω και τις προετοιμασίες μου και στις 12 Αυγούστου παρέλαβα 6 γονιμοποιημένες βασίλισσες και χώρισα τα σμήνη σε 11 κυψέλες. Φέτος άλλο μέλι δεν έχει, θα τα αφήσω να δυναμώσουν να βγάλουν άνετο χειμώνα.

Πρώτες εντυπώσεις λοιπόν και παρατηρήσεις.

 Το μέλι που πήρα, αναλογιζόμενος τους αφεσμούς, 2 άσχημους καιρικά μήνες που κανονικά είναι περίοδοι παραγωγής και αναπαραγωγής και τις χαζομάρες μου δεν πήγα άσχημα. Αν δεν ήμουν απρόσεκτος δεν θα έπρεπε να πέσω κάτω από τα 20 με 30 ανα κυψέλη (ανώτερο όριο ειναι τα 70 κιλά/έτος/κυψέλη αλλά σπάνιο).

 Ωραίο χόμπι, το καλοκαίρι δεν έχει και τις καλύτερες συνθήκες εργασίας βέβαια, αλλά από την άλλη δεν απαιτεί πολλές ώρες και έχει και πολλές εκπλήξεις και όμορφες στιγμές.

 Τα τσιμπήματα είναι μέσα στο πρόγραμμα, τα συνηθίζεις ή τα παρατάς δεν έχει τρίτη επιλογή.

Οικονομικά τα πράγματα έχουν ως εξής σε μια πρώτη χρονιά που θα πάρεις και το μελάκι σου: 


• Μια κυψέλη δηλαδή πληθυσμός, βασίλισσα και μια μονή κυψέλη με τα πλαίσια της, καπάκι και συνδετήρες, κομπλέ δηλαδή κοστίζει από 50 ευρώ, για ένα μικρό σμήνος 5 πλαισίων, χονδρικά 15000 μέλισσες δήλαδη, έως 150 ευρώ, μια κυψέλη που θα χρειαστεί όροφο μέσα στις πρώτες εβδομάδες από την παραλαβή. Φουλ παραγωγική δλδ.
• Ο προσωπικός εξοπλισμός (στολή, ξέστρο, καπνιστήρι) συνολικά αρχίζει από τα 50 και πάει στα 120 ανάλογα με τις επιλογές σου. Εγώ πήρα παντελόνι, σακάκι με την μάσκα και γάντια. Οι πιο macho ή θαραλέοι πάνε μόνο με μάσκα και γάντια.
• Μπογιές, πινέλα, μίνιο, στόκο ξύλου ή καλυτερα ξυλόκολλα και πριονίδι. Οι κυψέλες που έχουν πληθυσμό μέσα είναι προετοιμασμένες από τον πωλητή και δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι. Οι καινούργιες όμως θέλουν τουλάχιστον βάψιμο απέξω και κάψιμο από μέσα. Πολύ τις εμποτίζουν πρώτα σε λυνέλαιο ή παραφυνέλαιο για μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. 
• Ενας μελιτοεξαγωγέας (οι έμπειροι λενε πως δεν αξίζει κάτω από τεσσάρων πλαισίων μηχάνημα) πάει από 270 και ανεβαίνει. Βγαίνουν χειροκίνητοι ή μηχανοκίνητοι. Αν δεν θές να το αγοράσεις και δεν ξέρεις κάποιον που να έχει μπορείς να αφαιρέσεις τα σύρματα και να πάρεις το μέλι με την κυρήθρα μαζί (πιο ακριβό προιόν ανά κιλό από το σκέτο μέλι)
• Επίσης για το μέλι θέλεις και ένα φιλτρο διπλό (20 με 60, αλλά δουλεύει και ο “κινέζος” μια σίτα κοσκινίσματος που μπορεί να έχει η μάνα/γυναίκα/γιαγιά στην κουζίνα), βούρτσα για τις μέλισσες (10-20) και μια χτένα απολεπισμού (5-10) και αν ξεκινήσεις με πολλά μελίσσια (10+) ένα μαχαίρι απολεπισμού (απο 90 ξεκινάνε και ανεβαίνουνε). Επίσης δοχείο αποθήκευσης/ωρίμανσης (από 3 και πάει ανάλογα με το υλικό κατασκευής και την χωρητικότητα) και βάζα να το βάλεις μετά (βγάζουν από 50 γραμμάρια και ανεβαίνει).
• Θα χρειαστείς φλόγιστρο (δεν είναι ανάγκη να είναι μελισσοκομικό 10ευρώ) και αφού βγει το βιβλιάριο μελισσοκόμου (υποχρεωτικό στα 10+ μελισσια) μια πυροσφραγίδα (από 55 μέχρι 200 και πάνω) 
• Και φυσικά εξτρά πλαίσια (1,70 με 2,00/τεμάχιο έτοιμα με το κερί τους)και ορόφους( 10 με 15 ευρώ χωρίς πλαίσια). Οι έμπειροι λένε πως ένας καλός κανόνας είναι να έχεις μιάμιση φορά τα υπαρκτά (άρα για 10 κυψέλες θες 15 ορόφους και 150 πλαίσια)

Εγώ ξεκίνησα με αρχικό κεφάλαιο 700 ευρώ. Το ξεπεράσαμε για 50 ευρώ περίπου γιατί πήρα και δεύτερη στολη/γάντια/παντελόνι για τον πατέρα μου που έχει εξελιχθεί και αυτός σε τρελό fan. 

Δώσαμε άλλα 160 για ορόφους και πλαίσια και σπαστά μέσα στο καλοκαίρι άλλα 410 για μελιτοεξαγωγέα, βασίλισσες, νέες κυψέλες και μέσα αποθήκευσης και συσκευασίας.

Πήρα 27 κιλά μέλι και 2-3 κιλά κερί, συν κάποια μικρή ποσότητα προπόλης που την καταναλώνω εγώ. Μέχρι τον χειμώνα θα χρειαστώ άλλα 50 με 80 ευρώ για τις φαρμακευτικές τους αγωγές (που γίνονται συνήθως τέλος και αρχές της σεζόν για να μην περάσουν στο μέλι) και ένα πακετάκι τροφες για back up μην χρειαστουν τα κορίτσια σε περίπτωση άγριου χειμώνα (χλωμό αλλά φύλαγε τα ρούχα σου). 

Είμαι πολύ ικανοποιημένος από την ως τώρα εμπειρία μου με τις μέλισσες. Θεωρώ πως είναι ένα χόμπι που και συμπληρωματικό εισόδημα μπορεί να προσφέρει και δεν απαιτεί τα τρελά λεφτά (πριν ειρωνευτείς, με 200 ευρώ αρχικό κεφάλαιο και άλλα τόσα για έξοδα πρώτης χρονιάς για 2 μελισσάκια έχεις κάνει την αρχή σου. Αν δεν κανεις χοντραδες όπως εγώ θα πάρεις μέλι για τα μισά λεφτά τουλάχιστον) Δεν περιορίζεται στην επαρχία, γίνεται και για κάποιον που μενει στην πόλη με λίγο παραπάνω σκέψη. Γιαυτό και έβαλα τις τιμές ώστε να πάρει όποιος ενδιαφερθεί μια πρώτη εικόνα και αν θελήσει να κάνει το επόμενο βήμα.

Υ.Γ. Το DIY στους μελισσοκόμους έχει πολύ δυνατό ρεύμα. Οι πατέντες και οι ιδέες που έχω δει είναι πραγματικά διαμάντια.